moja pracownia, a w niej...

 

Zupełnie dla mnie niespodziewanie, moja nowa pracownia wywołała fale zachwytu. W prezencie dostałam wiadomości od wielu osób typu: jestem zauroczona! (to akurat Ania 😉). Nooooo... Bardzo to miłe. Nawet moja córcia mimo, iż straciła garderobę, mówi: pięknie tu. A w jej ustach to naprawdę komplement, bo często reaguje inaczej: no ładne to, ale kto o tym wie? 😉

 

 

Nie o tym jednak.  Świeżynki chcę pokazać, bo dostawę towaru z mojego ulubionego sklepu miałam. Od Sandrynki. 😉 I tak się złożyło, że większość z tych cudeniek do mojej pracowni trafiło i pięknie się wpasowało.

 

A wśród nich są (szukajcie na zdjęciach): wazonik do miętowej deski przytwierdzony - no gdzie mógł trafić jak nie tu, no gdzie? Na stole: skrzyneczka miętowa z drobiazgami podręcznymi i to nie jedna, tyle że druga -  biała, to raczej szufladka. Świetne. Nosidełko na parapecie ze sznurkami kolorowymi - spójrzcie na gałkę, no już lepiej wkomponować się nie mogła. Pod stołem - skrzynia zardzewiała - niiic z nią robić nie będę, prezentuje się pięknie na miętowej skrzynce narzędziowej z drucianym koszykiem do kompletu. I koronkami. Tak lubię. Tak mam.

 

Ale jest jeszcze coś. Miniony tydzień zaliczam do wyjątkowo udanych pod względem zakupowym - również na starociach. Upolowałam wiele skarbów, a wśród nich świeczniki, które kocham i zbieram z efektem całkiem sporym. A nowe są dwa: pierwszy to ten przy lampce, ale drugi... istne cudo. Stoi na stole. Turkusowy. Mniejszy - już wszystkim chyba znany, mój ulubiony, na wielu zdjęciach uwieczniony. A teraz zdobyłam ten większy do pary - przepiękny, brak mi słów. I tchu 😊

 

 

 

 

 

 

 

 

Tak patrzę... Filiżanka też z Sandrynkowego slepu. I tacka... I dechy w tle...

ech ;)

 

PS

Na szrotach ostatnio właśnie z Sandrynką byłam, za to Jej zakupy... jak z loftowego snu...

 

Ale czas zacząć coś tworzyć. Dobre duszki wiosenne mam w planach.