coś na stół z podziękowaniem 😉

Dekoracja na stole we wtorek być musi i jest 😉 Jakby typowo, ale niezupełnie. Wygląda jednak ciekawie, a ptaszki to ostatni starociowy nabytek. Sami zobaczcie.

 

A skoro zostało trochę wolnego miejsca i czas - napiszę coś jeszcze. W planach było coś innego, ale... jakoś niezwykle dzisiaj przeżyłam pewną smutną historię, a że wczoraj przed snem czytałam pewien wiersz ... dzień przyniósł małe refleksje. 😉

 

Bardzo lubię poezję. Nie to, że się na niej znam, ale lubię. A szczególnie Szymborską. I Twardowskiego. Odkrywcza tu nie jestem, ale to co napisali, odkrywać można w nieskończoność - inteligentne, błyskotliwe, zaskakujące, dające do myślenia, takie jak lubię, ach! Miejsce przy moim łóżku mają na stałe.😉

 

I jest taki wiersz mojej ulubionej Pani 'Podziękowanie'. Znacie?

 

"Wiele zawdzięczam tym, których nie kocham...

Nie czekam... Cierpliwa....

Pokój mi z nimi... wolność mi z nimi...

Rozumiem czego miłość nie rozumie,

Wybaczam, czego miłość nie wybaczyłaby nigdy"

 

Jak ja doceniam, że są! Za to, że wszystko mogę i nic nie muszę. Za bezinteresowność, życzliwość, uśmiech i przymrużenie oka, a jednocześnie za to, że nie muszę niczym się martwić, przejmować. Jednym słowem: LUZ... Dzięki! 😊

"Nic im nie jestem winna" - powiedziałaby miłość na ten temat otwarty. Fajne 😉😉

PS

Wierszy jeszcze nie piszę, ale to akurat chyba dobrze 😉