Pastelowe natchnienie.

W pastelowym natchnieniu byłam, Szymborska mi w duszy grała i wiosennych kompozycji powstał ogrom. ❤  

 Z miłości do piękna oczywiście. ;)
 

 Nie mam żalu do wiosny,

że znowu nastała.

Nie obwiniam jej o to,

że spełnia jak co roku

swoje obowiązki.

 

 Rozumiem, że mój smutek

nie wstrzyma zieleni.

Źdźbło, jeśli się zawaha,

to tylko na wietrze.

 

Nie sprawia mi to bólu,

że kępy olch nad wodami

znowu mają czym szumieć.

 

Przyjmuję do wiadomości,

że - tak jakbyś żył jeszcze -

brzeg pewnego jeziora

pozostał piękny jak był.

 

Nie mam urazy

do widoku o widok

na olśnioną słońcem zatokę.

 

Potrafię sobie nawet wyobrazić,

że jacyś nie my

siedzą w tej chwili

na obalonym pniu brzozy.

 

Szanuję ich prawo

do szeptu, śmiechu

I szczęśliwego milczenia (...)

 

Coś nowego ptasiego

szeleści w szuwarach.

Szczerze im życzę,

żeby usłyszeli. (...)

 

Niczego nie wymagam

 od toni pod lasem,

raz szmaragdowej,

raz szafirowej,

raz czarnej. (...)

Wiersz ma tytuł 'Pożegnanie widoku'... piękny jest. Przeczytajcie cały. Warto.

Ależ cudnie wszystko mi się wpasowało... Prawda? ;)

PS

 

Czas zejść na ziemię. A może wejść do nieba, bo jutro o aniołach z mojego wnętrza będzie. ;)